La vicuña del Perú, la lana más fina del mundo: Vicuñas baby en anderen - Lama glama, guanaco en alpaca. Afbeeldingen van kleine wezens die welzijn produceren.

Vicuñas baby en anderen - Lama glama, guanaco en alpaca. Afbeeldingen van kleine wezens die welzijn produceren.

Totdat je van een dier hebt gehouden, zal een deel van je ziel slapen. Anatole Frankrijk

De afbeeldingen van kleine dieren, met heldere tinten en groene ruimtes, inspireren innerlijke rust en creëren een vertrouwd gevoel dat ons geruststelt. Dieren zijn belangrijk in ons leven; we houden van de beelden die overvloedig verspreid zijn in sociale netwerken omdat ons brein, wanneer een dier zijn zachte gezicht ziet, een grotere positieve instelling heeft voor cognitieve processen en een goede relatie met mensen; Het verlaagt ook het niveau van stress en angst.

Mensen maken "actieve pauzes" en zoeken Instagram-dieren met afbeeldingen die zijn aangepast om meer tederheid te veroorzaken; De gebaren van de dieren worden getransformeerd en overdreven zodat ze lijken op het gezicht van een baby. We zijn ver van de natuur, dus de afbeeldingen van dieren in natuurlijke omgevingen of landschappen ontspannen ons en zorgen voor een vertrouwd gevoel dat ons geruststelt; En het is beter als deze beelden worden gecombineerd met lage geluidsfrequenties die op de hartslag lijken, de persoon ontspant nog meer.

Vicuña baby- (Vicugna vicugna)

De tederheid in de foto's en video's van dieren zijn stimuli die psychologische effecten hebben omdat ze gedrag vertonen dat we als teder beschouwen. De tederheid die aan dieren wordt toegeschreven, redt verschillende evolutionaire vermogens van onze soort, zoals de neiging om de kleintjes te beschermen en om diegenen te troosten die onder andere enig ongemak hebben.

Er is een evolutionaire verklaring die verklaart waarom jongere mensen ons liefhebben: we moeten voor ze zorgen anders zal onze soort uitsterven. Waarom voelen we zulke sterke emoties voor de meeste babyzoogdieren?

Alpaca (Vicugna pacos)

De Oostenrijkse Nobelprijswinnaar Konrad Lorenz (1903-1989), die het evolutionaire en adaptieve belang van menselijk gedrag bestudeerde (menselijke ethologie), wees erop dat veel dieren bepaalde eigenschappen hebben die ook door menselijke baby's worden gedeeld, maar niet door volwassenen: grote ogen , platte neuzen, omvangrijk voorhoofd en kleine kin. Lorenz geloofde dat we onze reactie hebben overgedragen op dezelfde reeks eigenschappen bij andere dieren.

Volgens Lorenz beoordelen we het uiterlijk van andere dieren, zelfs als het geen zoogdieren zijn, met dezelfde criteria waarmee we de onze beoordelen. "Het is onze reactie die het interpreteert. Als baby's zouden worden geboren met lange neuzen en smalle hoofden, zelfs met hoorns, zouden we die kenmerken als mooi beginnen te zien. Om deze reden zijn ouders geneigd te geloven dat hun eigen nakomelingen meer zijn aantrekkelijker dan andere baby's. Er is een inherent instinct om onze eigen afkomst te behouden. Met een meer geconcentreerde focus betekent dit ons eigen specifieke DNA.

Lama (Lama glama)

Hoewel we een menselijke baby niet gaan verwarren met een babyzeehond, hebben we wel de neiging om voor dit kleine harige wezen te zorgen met zijn enorme zwarte en smekende ogen. Een babyolifant met zijn dikke grijze huid, zijn kleine heldere ogen, zijn grote oren en zijn lange buizen mag niet aantrekkelijk lijken, maar dat is het wel door identificatie met menselijke baby's.

Kleine olifanten lijken fysiek niet op mensen, maar ze hebben vergelijkbare gedragselementen: ze zijn speels, fragiel (vergeleken met hun familieleden), onschuldig, en hoewel ze bij hun moeder blijven door overlevingsinstinct, interpreteren we het als liefde. Wanneer we kinderachtig gedrag zien, interpreteren we ze verkeerd en dragen we onze genegenheid over. Dezelfde sensaties doen zich voor wanneer we de schattige wezens van Peruaanse kameelachtigen zien.

Guanaco (Lama guanicoe)